przez kreolka » Pt sie 07, 2009 6:02 am
" Chcę wierzyć w to że odnajdziemy sie i nasz wzrok znów się połączy...."
Plaża - njaczulszy na świecie,samotny tatuś. Tam nasz wzrok połaczył sie po raz pierwszy.Twój pierwszy uśmiech i ...coraz dłuższe spojrzenia. Potem mijaliśmy w różnych miejscach Karwii. Zawsze towarzyszył nam spleciony i gorący wzrok. Nie mogłam nic powiedzieć, nic zrobić. Tak bardzo czekałam na Twój ruch. Mijając mnie patrzyłeś mi w oczy i uśmiechałeś się. Ja tylko nieśmiało potrafiłam odwzajemnić ten uśmiech. Nasze spotkanie na obiedzie. Byłam jak sparaliżowana i juz nie mogłam "odźwignąć" Twoich oczu. Spuściłam głowę. Pamiętasz?
Potem trzymałam w kieszeni małą karteczkę.Proza życia - powrót do domu.Chciałam podać Ci mój nr telefonu przy naszym kolejnym, ostatnim spotkaniu. Gdzieś na ulicy, czy w sklepie. Spotkałam Cię, a Twój wzrok sprawił że wydusiłam tylko krótkie "do widzenia". Zabrakło mi sił i odwagi na podanie małego kawałka papieru. Pomyślałam że to istne szaleństwo. Teraz tęsknię. Nie umiem opisać jak bardzo. Jeżeli to wszystko pamiętasz i czujesz podobnie jak ja, proszę napisz.
" Chcę wierzyć w to że odnajdziemy sie i nasz wzrok znów się połączy...."
Plaża - njaczulszy na świecie,samotny tatuś. Tam nasz wzrok połaczył sie po raz pierwszy.Twój pierwszy uśmiech i ...coraz dłuższe spojrzenia. Potem mijaliśmy w różnych miejscach Karwii. Zawsze towarzyszył nam spleciony i gorący wzrok. Nie mogłam nic powiedzieć, nic zrobić. Tak bardzo czekałam na Twój ruch. Mijając mnie patrzyłeś mi w oczy i uśmiechałeś się. Ja tylko nieśmiało potrafiłam odwzajemnić ten uśmiech. Nasze spotkanie na obiedzie. Byłam jak sparaliżowana i juz nie mogłam "odźwignąć" Twoich oczu. Spuściłam głowę. Pamiętasz?
Potem trzymałam w kieszeni małą karteczkę.Proza życia - powrót do domu.Chciałam podać Ci mój nr telefonu przy naszym kolejnym, ostatnim spotkaniu. Gdzieś na ulicy, czy w sklepie. Spotkałam Cię, a Twój wzrok sprawił że wydusiłam tylko krótkie "do widzenia". Zabrakło mi sił i odwagi na podanie małego kawałka papieru. Pomyślałam że to istne szaleństwo. Teraz tęsknię. Nie umiem opisać jak bardzo. Jeżeli to wszystko pamiętasz i czujesz podobnie jak ja, proszę napisz.
